Subtelna sztuka znikania, czyli kreacja memoriałów postmortem

PROJEKT: Ewelina Kaczmarska

Polska

make me! 2022

„Subtelna sztuka znikania, czyli kreacja memoriałów postmortem” jest ukłonem w stronę procesu wodnej kremacji, która to jest jednym z najbardziej ekologicznych sposobów na pożegnanie ciała. Pozostałości po procesie, czyli kruchy kościec, mielone są na śnieżnobiały pył z którego powstają memoriały. Zależało mi na uzmysłowieniu nam tego, że zmiany w tradycjach i dostępność nowych technologii związanych z pochówkiem są niemalże na wyciągnięcie ręki. Jedyne co stoi na przeszkodzie to system prawny i tendencja do zachowywania status quo. Memoriały widoczne na zdjęciach mają formę kamieni rzecznych, jednak odróżnia je to, że powoli, bo ok. roku rozpuszczają się w zbiornikach wodnych (lub pod wpływem erozji powietrznej). Formę do odlewu memoriału można stworzyć przy użyciu dowolnego kamienia o prostym kształcie. Proces miał podkreślić to, że każdy memoriał ma bardzo podobny kształt i cechy, ale różni się ilością głównego budulca – fosforanu wapnia. Dodatek cementu portlandzkiego został użyty do połączenia cząstek fosforanu. Powolne wymywanie się drobin fosforanu wapnia ma pozwolić na stopniowe przyzwyczajanie się do faktu, że to co nieodwracalne postępuje i to właściwy jest właściwy na pożegnanie.

Docelową przestrzenią dla memoriałów może być wybrane przez bliskie osoby miejsce. Może być nim zinstytucjonalizowane miejsce np. park pamięci lub przestrzeń, z którą zmarły i jego bliscy byli związani emocjonalnie, z którą się identyfikują. umiejscowienie memoriału w cieku wodnym, pozwala na stopniowe rozpuszczanie się pamiątki i symboliczne powrót do natury, osoby zmarłej, obecnej już tylko we wspomnieniach.